Laten we wel wezen: op je oude dag naar Santiago fietsen, dat heeft toch iets weg van 'opa's laatste kunstje'. Op dit ogenblik zingen de Beatles door mijn hoofd: "When I'm sixty-four". Maar 64 was ik bijna, het scheelde een week, toen ik voor de eerste keer Santiago de Compostela aankwam, eind mei 2010, een heilig jaar. Volgend voorjaar nader ik de 67, en zal ik : "When I'm sixty-six" moeten zingen:
When I get older losing my hair
Many years from now
Will you still be sending me a valentine
Birthday greetings, bottle of wine?
If I'd been till quarter to three
Would you lock the door?
Will you still need me, will you still feed me
When I'm sixty-six?
Maar die many years from now, die zijn al lang daar. De point of no return ben ik gepasseerd. Sixty-four, sixty-six, wat maakt het eigenlijk ook uit?
De oorspronkelijke Route 66 ligt natuurlijk in de Verenigde Staten, en loopt van Chicago naar Santa Monica (Los Angeles) aan de westcoast. Meer dan 5000 kilometer, dwars door het binnenland van Noord-Amerika. Die tocht laat ik graag over aan Sal Paradise en Dean Moriarty. Jack Kerouac heeft het allemaal opgeschreven in zijn ritmische roadnovel On The Road (1957). Dat hoef ik niet nog eens over te doen.
 |
| Je het snot voor de ogen fietsen |
Morgenavond maar gewoon luisteren en kijken naar de SONGS FROM THE ROAD. Naar de donkere, gebronsde stem van de 77- jaar oude Canadese bard Leonard Cohen op zijn wereldtournee. Daar verdampen die luttele 900 kilometer bij als sneeuw voor de zon. Ik denk er sterk over om als 'The Partisan' te logeren in zijn 'Chelsea Hotel' met een 'Heart with no companion', maar 'Waiting for the miracle'. Luister mee:
http://www.youtube.com/watch?v=be60--LsAfE
Geen opmerkingen:
Een reactie posten