Het lijkt wel of ik er geen genoeg van kan krijgen. Twee jaar nadat ik met Peter Mommers vanuit Grubbenvorst naar Santiago de Compostela fietste slaat de gekte weer toe. Blijkbaar zijn die bijna 2500 kilometer die ik tussen 24 april en 24 mei 2010 met hem aflegde nog niet voldoende geweest.
Maar het moet gezegd: na afloop van de pelgrimstocht (immers: een volgestempelde credencial) heeft de camino me niet meer losgelaten. In januari 2011 publiceerde ik mijn boek 'On The Road - een odyssee per fiets naar Santiago de Compostela', 302 pagina's dik, en met 24 pagina's foto's in full colour. In oktober 2010 begon ik te schilderen aan een reeks van 10 schilderijen onder de titel 'On The Road'. Tien schilderijen die de camino tussen Saint-Jean-Pied-de-Port, aan de voet van de Franse Pyreneeën en het Galicische Santiago als onderwerp hebben. Tien markante plekken op de route. Een van de schilderijen maakte deel uit van de expositie 'Pelgrims. Onderweg naar Santiago de Compostela' in het Museum Catharijneconvent in Utrecht, van 15 oktober 2011 tot en met 26 februari 2012. Het is de bedoeling dat de volledige reeks in het voorjaar van 2013 geëxposeerd gaat in Domani te Venlo. Ik ben op dit ogenblik bezig aan het voorlaatste schilderij in de reeks.
De gedachte om nog een keer de camino, of een deel daarvan, te fietsen bleef door mijn hoofd malen. Inmiddels heb ik in 2010 en 2011 samen met Gemma, mijn vrouw, twee keer een deel van de in 201- door mij en Peter afgelegde route gefietst. In augustus 2010 langs de Maas in Frankrijk, tussen Givet en Chaleville-Mézières. En in april-mei 2011 in de Bourgogne, over de jaagpaden langs het Canal du Nivernais en de Yonne. Met o.a. bezoeken aan Auxerre en Vézelay.Sinds vorige week zijn de plannen om opnieuw naar Santiago te fietsen concreet geworden. Op een lenteachtige ochtend fiets ik met Frans Maas, een oud- en medecollega in de directie van het Blariacumcollege, in het Duits-Nederlandse grensgebied tussen Venlo en Roermond. Langs de Swalm en over de ontmantelde NAVO-basis in het Brachter Wald. Ineens staan we oog in oog met een viertal herten. Het water van de kleine meren staat strak. Een specht roffelt op een droge stam. En onderweg drinken we in een al geopend etablisement in het bos een stevige Grimbergen. Fietsen vereist een ijzeren gestel.
Frans begint er zin in te krijgen, en eenmaal terug op zijn basis in Tegelen staat zijn besluit vast. We zullen de camino gaan fietsen, de Camino Francès wel te verstaan. Te beginnen aan de voet van de Pyreneeën, bij Saint-Jean-Pied-de-Port, waar de 26 kilometer lange beklimming van de Ibañeta (1057 meter) de eerste krachtproef zal worden. In 2010 is het er koud (2 graden), hangt er een dikke mist en valt er miezerige regen. De hele dag zie ik geen berg. Compleet verijst stranden we die dag in Roncesvalles, na amper 30 kilometer fietsen.
Het belangrijkste dat Frans nu te doen staat is een voor de tocht geschikte fiets aan te schaffen. Maar daar is nog ruimschoots de tijd voor. Een jaar lijkt lang, maar uit ervaring weet ik dat ook zo'n periode snel voorbij is. Voordat je het goed en wel in de gaten hebt sta je van ellende te rochelen op de flanken van de Ibañeta, de poort tot Spanje en Navarra.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten